Na een maand Kabinet-Schoof schaadt Wilders met zijn X-gedrag de reputatie van Nederland in het internationale domein. Onder de noemer ‘extraparlementair kabinet’ ziet Wilders kansen om het werk van de nieuwe bewindspersonen te bemoeilijken. De partijen die deze bewindspersonen in het kabinet hebben afgevaardigd, hadden dit kunnen weten; de politieke carrière van Wilders stond in het teken van nihilisme, obstructie en destructie. Dat Wilders een plotselinge gedaantewisseling zou ondergaan (‘Milders’) was dan ook volstrekt ongeloofwaardig. Kabinet-Schoof zal zijn kostbare tijd en middelen voor een gedeelte moeten inzetten om het veroorzaakte puin op te ruimen, in plaats van dat men zich bezig kan houden met de vormgeving van het nationale bestuur.

Wilders is een uitgesproken pro-Israëlische politicus en dat liet hij dan ook expliciet blijken op zijn X-account. Wilders verwerpt het idee dat Palestina op termijn een VN-erkende staat moet worden; daarmee wordt de tweestatenoplossing bij het grof vuil gezet. Wilders is groot voorstander van het concept Groot-Israël waarbij alle Palestijnse gebieden onder het staatsgezag van Israël vallen. Palestijnen die niet onder het Israëlische gezag willen zuchten, moeten vertrekken naar Jordanië. Deze staat wordt gezien als Palestina waar deze Palestijnen naartoe zouden kunnen emigreren. Deze beschreven visie van de heer Wilders is zo extreem dat enkel radicale groeperingen binnen Israël dit zouden kunnen onderschrijven.

Deze extremistische X-berichten mondde uit in een diplomatieke rel. Minister van Buitenlandse Zaken, Caspar Veldkamp, mocht deze rel vervolgens gaan oplossen. Hij stelde dat deze radicale visie op het Israël-Palestina conflict geen kabinetsbeleid is.

De diplomatieke rel met Jordanië laat zien dat Wilders als regeringspartner de reputatie van Nederland in de internationale gemeenschap ernstige schade berokkent. Bewindspersonen uit Kabinet-Schoof kunnen vervolgens de gecreëerde diplomatieke rellen oplossen die Wilders heeft veroorzaakt. Dit zal naar alle waarschijnlijkheid niet de laatste keer zijn. We weten dat Wilders erg betrokken is bij het Israël-Palestina conflict. Indien dit conflict op wat voor manier weer escaleert, en Wilders kiest – zoals verwacht – uitgesproken voor het extremistische pro-Israël kamp, dan kan Nederland (samen met zijn westerse bondgenoten) haar rol als de-escalerende bemiddelaar onmogelijk nog geloofwaardig over laten komen (pleiten voor een tweestatenoplossing). Nederland zal bovendien gezien worden als een havikachtige bondgenoot van Israël door de rest van de Arabische wereld.

Het is dus zeer zeker te verwachten dat deze diplomatieke rellen elkaar zullen opvolgen. Een rel tussen Turkije en Nederland is bijvoorbeeld zeker niet uitgesloten. Wilders noemde Erdogan recentelijk nog een ‘gevaarlijke islamist’ en een ‘dictator die een bedreiging vormt voor de Turkse vrijheid’. Wilders is een gewetenloze politicus die er alles aan doet om middels provocatie zijn kiezerspubliek te kunnen behagen. Het is dus afwachten wanneer Caspar Veldkamp naar Ankara mag afreizen om aldaar een nieuwe diplomatieke rel te sussen.

Dat de Jordaanse regering niet geheel onterecht de Nederlandse ambassade ontbond na het geraaskal van Wilders, blijkt wel uit het standpunt van Nederland ten aanzien van het Hongaarse voorzitterschap. Uit deze casus zal namelijk blijken dat Wilders ook betrekkelijk veel controle uitoefent op het Nederlandse buitenlandbeleid. Wilders is heel duidelijk over zijn vriendschap met de Hongaarse autocraat Orbán. Volgens Wilders kan Nederland veel leren van het Orbáneske Hongarije. In tegenstelling tot de links-liberale elite in West-Europa worden er échte maatregelen genomen tegen de zogenaamde islamisering van Europa. Daarnaast laat Orbán zien dat hij een ware patriot is: trots op de Hongaarse cultuur en identiteit. De ‘Eurocraten’ te Brussel worden daarenboven flink aangepakt door Orbán, zoals Wilders dat graag ziet. Deze vriendschap tussen Wilders en Orbán werd afgelopen maand formeel bezegeld doordat Fidesz (de partij van Orbán) en de PVV de handen ineen sloegen en de radicaalrechtse partijgroep ‘Patriots for Europe’ vormden.

Wilders vergeet (bewust) dat zijn ‘vriend’ Hongarije getransformeerd heeft tot het autocratische bastion van Midden-Europa waar de verkiezingen vrij doch oneerlijk zijn, waar onafhankelijke rechters verplicht vroegtijdig met pensioen moesten gaan, waar de media in handen zijn van de Orbáneske kliek en waar de corruptie de overhand neemt. Orbánistische politici genieten daarenboven een voorkeursbehandeling ten opzichte van andere Hongaarse bestuurders of politici.

Wat voor dit stuk het belangrijkste is, is dat Orbán onder andere door zijn interne binnenlandse beleid (het slopen van de democratische rechtsorde) een paria is geworden binnen de EU. Daarom probeert Orbán de banden aan te halen met andere autoritaire landen, zoals Rusland en China. Nu Hongarije het halfjaarlijkse voorzitterschap heeft binnen de EU, is de positie van Hongarije in het internationale diplomatieke verkeer tijdelijk wat beter. Daarom besloot Orbán om zogenaamd in de functie van Europese voorzitter af te reizen naar Rusland en China voor zijn ‘vredesmissie’. De EU-landen vonden het werkelijk een schandelijke vertoning dat Orbán zich in de autocratische wereld opwierp als een soort EU-gezant, terwijl de Hongaarse president dat mandaat helemaal niet had. Er was in de EU ook helemaal geen intentie om in naam van Oekraïne een vrede af te dwingen met de Russische imperiale staat die op het moment van schrijven civiele doelen, zoals kinderziekenhuizen, bestookt. Indirect steunt (via de Russofiele Orbán) Wilders dus de imperiale cleptocratie in het Kremlin via zijn innige vriendschap met Orbán en zijn adoratie voor dat Orbáneske regime.

Andere lidstaten, en ook de Europese Commissie, boycotten daarom het Hongaarse voorzitterschap. Een grote meerderheid in de Nederlandse Kamer, inclusief NSC en de VVD, vonden dat we geen bewindspersonen zouden moeten afvaardigen naar Boedapest. Minister Van Weel ging echter gisteren toch naar Boedapest om daar, naar eigen zeggen, het nationale belang te behartigen. Tijdens de bijeenkomst waren slechts tien bewindspersonen aanwezig; vele Oost- en Noord-Europese landen waren daarbij helemaal niet aanwezig. Het Kabinet-Schoof moest dus onder druk van de PVV aanwezig zijn in Boedapest. Wilders wil namelijk niet dat zijn vriendschap met Orbán verzuurt, omdat de afwezigheid van lidstaat Nederland de legitimiteit van het Hongaarse voorzitterschap zou kunnen aantasten. En Orbán kan zich natuurlijk ook ernstig afvragen wat die vriendschap in feite waard is als Wilders’ regering zijn voorzitterschap boycot? Het Kabinet-Schoof kiest in deze kwestie niet voor de anti-Russische, anti-autocratische groep binnen de EU, maar geeft door deelname aan de informele raad steun aan potentaat Orbán.

Langzaam maar zeker zien we dat onze rol in de internationale gemeenschap te grabbel wordt gegooid door Wilders. Maar dit komt niet enkel door Wilders; dit komt ook door de andere drie partijen die dit reactionaire kabinet mogelijk maken. Immers, zij hebben de roekeloze Wilders concrete politieke macht gegeven. Dat minister Caspar Veldkamp zijn duurzame tijd en energie niet kan besteden aan het uitwerken en uitvoeren van het buitenlandbeleid van Nederland als ‘betrouwbare partner in Europa en de NAVO’, komt doordat zijn partij de nihilistische PVV betrokken heeft in deze coalitie! Het lijkt erop dat deze coalitie niet toekomt aan het zogenaamde puinruimen van de afgelopen kabinetten-Rutte; de bewindspersonen in het kabinet zullen al genoeg aan hun handen hebben om de puinhoop, die Wilders met zijn X-gedrag veroorzaakt, op te ruimen.

Kortom, Wilders krijgt onder de noemer ‘extraparlementair’ veel ruimte om oppositie te voeren tegen zijn eigen regering (uiteraard niet tegen PVV-bewindslieden). Deze constructie is bedacht omdat NSC en VVD het ongemakkelijk vonden om met de PVV een normaal meerderheidskabinet te vormen. Uiteindelijk is er vrijwel niets ‘extraparlementair’ aan dit kabinet; de PVV zit gewoon met eigen bewindslieden in het kabinet, net zoals alle andere partijen. Het enige ‘extraparlementaire’ aan dit kabinet is, zoals reeds vermeld, dat Wilders zijn gang mag gaan in de plenaire zaal en op sociale media. Deze roekeloosheid straalt af op de rest van de regering in het internationale diplomatieke verkeer. Na amper een maand is gebleken hoeveel schade dit berokkent aan onze internationale positie. Ik wens de bewindspersonen veel succes bij het behoud van Nederland’s reputatie als gidsland dat internationaal recht en mensenrechten wereldwijd promoot.

Steun het anti-populistische geluid!

Wil je dit opiniërende platform maandelijks steunen met een bescheiden financiële bijdrage? Dat kan via deze link: Columns (stripe.com) Of steun het platform eenmalig met een bedrag naar keuze invullen: https://buy.stripe.com/00g176ce24rc3Cg3cc