Minister Faber van Asiel en Migratie haalt uit naar premier Schoof en brieste vanochtend voorafgaand aan de ministerraad dat zij er klaar mee is.
Dat treft; Nederland ook met haar. En na zulke insubordinatie is het tijd om op te stappen.

Afspraken zijn er om je aan te houden

Soms is het leven heel simpel, en zo ook nu. De afspraak voor ministers is dat zij de voor de ministerraad bestemde stukken in het algemeen zeven dagen voor de behandeling in de raad rondzenden, voorzien van een daartoe bestemd aanbiedingsformulier – tenzij er andere afspraken zijn gemaakt. Daaraan vooraf gaat vaak nog een voorbereidende vergadering voor de ministerraad, waarin een dossier tussen de betrokken ministers wordt voorbesproken.

Premier Schoof, die wordt geacht over deze processen enige regie te voeren, schrapte vorige week een voorbereidende vergadering voor de ministerraad. Faber had ambtelijke stukken rond de intrekking van de spreidingswet te laat naar betrokken ministers gestuurd. Die konden zich daar niet goed op voorbereiden. Schoof besloot de wet daarom van de agenda van de ministerraad van afgelopen maandag te halen. Blijkbaar heeft de voorbereidende vergadering nog altijd niet met voldoende voorbereidingstijd kunnen plaatsvinden, en daarom agendeerde Schoof het item ook vandaag niet.

Wie mag zijn of haar werk waar dan ook wél zo erbarmelijk slecht doen?

Tot nu toe klinkt het misschien eenvoudig en als iets waar velen van ons in hun werkende leven al mee te maken hebben gehad. Of het nu binnen de overheid is of in het bedrijfsleven: basisregels (zoals het Reglement van orde voor de Ministerraad), inclusief voorbereiding en de daarvoor benodigde tijd op vergaderingen, zijn onmisbaar voor een efficiënte bedrijfsvoering.

In mijn werkende leven is het bovendien heel gebruikelijk dat je geen besluiten aan een groep collega’s voorlegt zonder dat je daarover met de belangrijkste betrokkenen overeenstemming hebt. Anders betrek je ook een hele groep slechts zijdelings betrokken collega’s bij wat welbeschouwd aan jou en je andere naastbetrokken collega’s is om te regelen. In doodsimpele termen: je moet eerst je huiswerk en je werk goed doen voordat je anderen lastigvalt.

PVV en BBB gaan allebei voor de rechterbuitenbocht – en belanden allebei naast de baan

Het is dan ook duidelijk dat achter Fabers gesputter en gebries een wereld van ellende schuilgaat. Faber wil af van de spreidingswet en begint nu te roepen dat ‘het volk’ dat ook wil, hoewel in Nederland helemaal geen meerderheid te vinden is voor afschaffing van die wet.

Minister Keijzer van Volkshuisvesting en Ruimtelijke Ordening heeft ondertussen voor een deel van de oplossing voor de 14.000 uit AZC’s te zetten statushouders (mensen met een geldige verblijfsvergunning) die geen andere huisvesting hebben – de doorstroomlocaties – een andere invulling voor ogen. De twee kunnen het daarover niet eens worden, gaan rollend over straat en het huiswerk is dus nog niet naar behoren gedaan.

Dat Faber en de PVV, rechts ingehaald door Keijzer en de BBB, het land liefst morgen nog zouden overladen met 14.000 daklozen die met ‘onze mensen’ concurreren om schaarse woonruimte, om zo de maatschappelijke problemen uit te vergroten en de ‘gevoelde asielcrisis’ – die in essentie nog steeds alleen maar een zelfgecreëerde opvang- en huisvestingscrisis is – te verdiepen, daarvan kijkt niemand meer op.

Dat zij en hun partijen daarvoor uiteindelijk naar iemand anders – naast natuurlijk de ‘niet-Westerse immigranten’ als zondebok – willen kunnen wijzen als de schuldige, zal ook niemand verbazen. Maar daarmee is ook echt de hele aanleiding voor de situatie waartegen Faber briest verklaard. Opnieuw krijgen twee populistische partijen samen geen zak gedaan omdat hun uitgangspunten niet kloppen én omdat ze niet in staat zijn samen te werken als volwassenen.

Het ligt nooit aan de PVV en haar incompetentie, de ‘vijand’ heeft altijd alles gedaan

Faber heeft haar werk niet goed gedaan. Keijzer en Schoof accepteren dat – terecht – niet. Misschien werkt Keijzer wel tegen en moet Schoof daar als baas van het circus iets aan doen, maar dat doet voor het feit even niet ter zake. Faber doet niet voor de eerste keer haar werk niet goed.

Onlangs wilde zij drie imams de toegang tot Nederland weigeren voor een moslimcongres, omdat zij een gevaar voor de openbare orde zouden vormen. Daarvoor waren volgens de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid, wiens mening zij had bijgevoegd bij haar onderbouwing, geen concrete aanwijzingen. Maar zij vond het toch, want tenslotte ‘ís zij het beleid’. Alleen vond de rechter dat op basis van de feiten en de overlegde argumenten niet, en vernietigde het inreisverbod. Toen had de rechter het gedaan, en brieste Faber tegen hem – overigens gesteund door minister van Justitie en Veiligheid Van Weel, een heel kwalijke zaak.

Vervolgens kreeg zij van de Raad van State, ons hoogste en meest deskundige instituut op het gebied van bestuursrecht, een negatief advies op haar asielwetten omdat die onuitvoerbaar zouden zijn. En hadden die ‘bevooroordeelde’ rechtsgeleerden het volgens haar gedaan.

Daar zit een patroon in, niet? Het ligt nooit aan haar eigen, niet-gedane huiswerk of aan het feit dat ze überhaupt niet begrijpt dat je zelfs binnen een coalitie gewoon je werk moet doen en moet zorgen dat je voorstellen draagvlak kunnen krijgen; het ligt altijd aan anderen. En Marjoleintje snapt er nooit iets van.

Misschien heeft ze dat geleerd binnen haar partij: de PVV is geen echte partij, want heeft maar twee leden – Geert Wilders en de Stichting Vrienden van de PVV (met Wilders als enige bestuurslid). Wilders’ wil, mede geformuleerd door partij-ideoloog en Kamervoorzitter Martin Bosma, is wet. En daar moet iedereen die in zijn kielzog meehobbelt binnen de ministersploeg of de Kamer het gewoon maar mee doen. Wat zal het inmiddels een desillusie zijn voor Faber dat dat buiten de PVV-kamers en -zaaltjes niet zo werkt. Dat aan deskundigheid en zorgvuldigheid elders in ons land overal nog wel enige waarde wordt gehecht.

Three strikes, you’re out!

Maar hoe zielig ik Faber als figuur ook vind, gedrag als dit kan geen enkele leider of leidinggevende accepteren. Doe je je werk en je huiswerk naar behoren, dan mag je best een keer een fout maken. Maar als eerst de rechter je terechtwijst om het inreisverbod, vervolgens de Raad van State je asielwetten met de grond gelijkmaakt als onuitvoerbaar, en daarna Schoof je broddelwerk afwijst voor een plek aan de ministerraadtafel omdat je andermaal je huiswerk niet hebt gedaan, zijn we bij ‘drie slag’.

Dan ga je niet voor de camera’s staan fulmineren dat de wereld jou niet begrijpt; dan wordt het tijd om, op z’n oud-Rotterdams, je muil te houden en op te rotten. Ook ministers hebben een houdbaarheidstermijn, en Fabers ministerschap ruikt en oogt inmiddels alsof er een dikke laag groen-zwarte schimmel op staat.

Maar laat Wilders gerust achter haar blijven staan, zodat het op hem overslaat. Ook aan hem zit een luchtje, en fris klinken of ogen doet hij al jaren niet – die Poetin- en Trump-bewonderaar zonder enige eigen relevantie of validiteit.

Steun het anti-populistische geluid!

Wil je dit opiniërende platform maandelijks steunen met een bescheiden financiële bijdrage? Dat kan via deze link: Columns (stripe.com) 

Of steun het platform eenmalig met een bedrag naar keuze invullen: https://buy.stripe.com/00g176ce24rc3Cg3cc