Elie Wiesel was een Joodse Amerikaan, die diverse boeken schreef over zijn ervaringen als Holocaust-overlevende en in 1986 de Nobelprijs voor de Vrede ontving. Hij overleed in 2016 op 88-jarige leeftijd. Wiesel zag zichzelf niet als politicus, maar als moreel getuige. Ondanks dat daarbij zijn focus lag op Israëls recht op bestaan en bescherming, en dat haar veiligheid nooit ter discussie mocht staan, erkende hij dat ook Palestijnen lijden en recht hebben op waardigheid, vrede, rechtvaardigheid en een toekomst.

Als een overlevende van de Shoah zo in het leven kon staan, waarom is het dan voor de demissionaire bewindslieden van de VVD en BBB en de Kamerleden van deze en andere partijen zo moeilijk om dat denken te omarmen en er consequenties aan te verbinden? Om Israël onomwonden te veroordelen voor haar oorlogsmisdaden, etnische zuivering en genocide en daaraan vervolgens sancties tegen personen, een handelsboycot en een wapenembargo te verbinden? Daardoor komt de veiligheid van Israël op korte termijn immers op geen enkele manier in het geding. Het land beschikt over uitgebreide militaire voorraden en de bedoeling is ten slotte ook dat het snel voldoet aan de voorwaarden voor opheffing van de maatregelen, zodat het zichzelf adequaat kan blijven verdedigen. Zolang Israël met haar wapens en materieel geen onschuldige burgers meer doodt in bezet gebied of gebieden illegaal bezet, heeft Israël dat recht.

Investerings- en handelsbelangen
Sancties, een boycot en een wapenembargo zullen belangen van investeerders in en via Nederland, als grootste investeerder in en belangrijke handelspartner van Israël, mogelijk schaden, maar het is ondenkbaar dat we deze investeerders en handelspartners financieel nog langer zouden laten profiteren van de huidige genocide. Ondernemingen die investeren in en handel drijven met Israël, zullen dan hun lobby primair moeten richten op Netanyahu en diens regime, om een onvoorwaardelijk staakt-het-vuren te accepteren, alle noodzakelijke humanitaire hulp voor de Palestijnse bevolking toe te laten en de bezetting van Gaza te beëindigen. Nu is hun lobby immers nog vooral gericht op Nederlandse politici en het behoud van de status quo, waardoor Israël en het IDF door kunnen gaan met het vermoorden van onschuldige Palestijnen.

Oorlogsmisdaden
De Volkskrant publiceerde op zaterdag 13 september 2025 een artikel over wat de schotwonden van slachtoffers in Gaza vertellen. Journalisten van de krant spraken de afgelopen maanden met zeventien artsen en een verpleegkundige uit de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Australië, Canada en Nederland. Sinds oktober 2023 werkten ze verspreid over zes ziekenhuizen en vier klinieken in heel Gaza, vaak meerdere periodes. De meesten hebben ruime ervaring met het werken in crisisgebieden, zoals Soedan, Afghanistan, Syrië, Bosnië-Herzegovina, Rwanda en Oekraïne. Op verzoek van de krant deelden de artsen honderden foto’s en video’s van patiënten, röntgenafbeeldingen, medische aantekeningen en dagboeknotities. Ze praatten urenlang over wat ze zagen in hun operatiekamers. En ze beantwoordden allemaal de vraag: wat vertellen de wonden over deze oorlog? Daaruit volgt een ontluisterend en schokkend patroon: honderden kinderen met een enkele schotwond – vaak vanaf grote afstand toegebracht – in hoofd of borst en een lichaam dat verder ongeschonden is, een teken dat er gericht op ze is geschoten. Het in honderden gevallen gericht schieten op ongewapende burgers, waaronder kinderen, tonen een patroon van oorlogsmisdaden aan.

Deze oorlogsmisdaden staan niet op zich. Al eerder werd door diverse media (met onafhankelijke bronvermelding door getuigen en betrokkenen) bericht dat het IDF in opdracht van de legerleiding en het Israëlische oorlogskabinet gericht schoot op journalisten, schrijvers en dichters, hulpdiensten, humanitaire werkers en hulpverleners, en op bijvoorbeeld ziekenhuizen, ambulances, hulpkonvooien en kantoren van nieuwsmedia. Het blokkeren van vrachtwagens met humanitaire hulpgoederen zoals water, voedsel, medicijnen, dekens, tenten en kleding voor de 2,3 miljoen vluchtelingen in Gaza is op zichzelf ook een oorlogsmisdaad. Voor de kwalificatie ‘oorlogsmisdaad’ is een vaststelling of uitspraak door een onafhankelijke rechter geen voorwaarde; Israël heeft in algemene zin de jurisdictie van het Internationaal Strafhof zelfs niet aanvaard en werkt momenteel niet mee aan de uitlevering van de aangeklaagden, dus veroordelingen, als ze er (eventueel bij verstek) ooit komen, kunnen nog geruime tijd op zich laten wachten. De vergaarde, gedocumenteerde en onafhankelijk bevestigde bewijzen voldoen echter om van een gerede verdenking van oorlogsmisdaden te kunnen spreken.

Etnische zuivering
Ook Israëls intentie om Gaza etnisch te zuiveren is goed gedocumenteerd. De Israëlische minister Bezalel Smotrich verklaarde op 6 mei 2025 tijdens een “Settlements Conference” in de West Bank nederzetting Ofra dat Gaza “volledig vernietigd” zal worden en dat de Palestijnse bevolking in grote aantallen naar derde landen zal vertrekken. Hij lichtte toe dat de Gazanen “volledig in wanhoop zullen verkeren”, “geen hoop meer hebben” en zullen “verhuizen naar andere plekken” om een nieuw leven te beginnen. Smotrich werd door Netanyahu’s regering niet teruggefloten en andere kabinetsleden hebben niets verklaard dat deze uitspraken van Smotrich over over Israëls plannen afzwakt of ontkent. Als zodanig voldoen de plannen en de inmiddels voortgaande uitvoering ervan aan de criteria voor etnische zuivering. Een verontrustend detail hierbij is overigens dat uit een representatieve opiniepeiling, in mei gepubliceerd door de Israëlische krant Haaretz bleek dat desondanks 82% van de Joodse Israëli’s de gedwongen verdrijving van de Palestijnse bevolking uit Gaza steunt. Dat zal ongetwijfeld te maken hebben met de propaganda door de (staats)media, maar het geeft weinig hoop op haalbare scenario’s voor een toekomst waarin Israëli’s en Palestijnen vreedzaam als buren samenleven.

Genocide
De genocide, als laatste, wordt door sommigen ten onrechte afgedaan als een zaak waarvoor eerst in een rechtszaal het bewijs moet zijn geleverd. Echter, het Verdrag inzake de Voorkoming en de Bestraffing van de Misdaad van Genocide van de Verenigde Naties (Genocideverdrag, 1948) verplicht landen om genocide te voorkomen en te bestraffen en samen te werken om beide te doen. Staten moeten alles doen wat binnen hun mogelijkheden ligt om genocide te voorkomen, zowel binnen hun eigen grenzen als in situaties daarbuiten als ze daar invloed op (kunnen) hebben. Het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in Den Haag heeft bevestigd dat dit een zelfstandige juridische verplichting is: landen mogen niet afwachten totdat genocide zich voltrekt, maar moeten actief handelen zodra er een ernstig risico is. Tot dat handelen behoort, naast (stille) diplomatie en ander manieren van beïnvloeding en druk zetten, ook het aan de pleger onthouden van de middelen tot het plegen van deze genocide, zoals wapens, munitie en materieel. De mogelijkheid dat deze zaken voor genocide kúnnen worden gebruikt is een voldoende grond om de (door)levering te beletten. Overigens heeft Israël door de ratificatie in 1950 van het Genocideverdrag de jurisdictie van het ICJ daarin wel aanvaard. Dit betekent ook dat Israël Netanyahu en zijn regering zal moeten overdragen aan het ICJ om terecht te staan.

Want op 1 september 2025 nam de International Association of Genocide Scholars (IAGS), een toonaangevende beroepsvereniging van academici die genocide bestuderen / bestudeerd hebben, met ongeveer 500 leden, een resolutie aan waarin wordt gesteld dat de beleidsmaatregelen en acties van Israël in de Gazastrook voldoen aan de juridische definitie van genocide volgens Artikel II van het VN-Genocideverdrag. Van het wereldwijde ledenbestand nam 28% deel aan de stemming, ongeveer 129 stemgerechtigden. Hiervan steunde 86% de resolutie dat de acties van Israël in Gaza juridisch voldoen aan de definitie van genocide. De verklaring werd via de IAGS gepubliceerd en verslaggevers noemden Den Haag als locatie waar de online stemming formeel werd uitgebracht. Op 16 september werd bekend dat ook de VN Onafhankelijke Internationale Onderzoekscommissie voor de bezette Palestijnse gebieden en Oost-Jeruzalem in een rapport zegt dat Israël zich in de Gazastrook schuldig maakt aan genocide. Volgens de onderzoekers tonen de uitlatingen en daden van Israëlische leiders aan dat er sprake is van de moedwillige vernietiging van het Palestijnse volk. Het is ondenkbaar dat de resolutie en het rapport niet zullen leiden tot het in staat van beschuldiging stellen van de leden van Netanyahu’s regering en de legerleiding van het IDF bij het ICJ.

20 procent van een burgerbevolking van bijna 2,3 miljoen is al vermoord
Het resultaat van Israëls strafexpeditie in Gaza is een ongekend menselijk lijden onder onschuldige Palestijnse burgers. Dit weekend kwam naar buiten dat de voormalige stafchef van het Israëlische leger, Herzi Halevi, heeft bevestigd dat sinds het uitbreken van de oorlog in Gaza meer dan 200 duizend Palestijnen zijn gedood of gewond geraakt. Op basis van een peer-reviewed studie die in januari werd gepubliceerd in The Lancet, zou het aantal direct gedode Palestijnen inmiddels zijn opgelopen tot ongeveer 92.000.

Tel je daarbij het aantal indirecte doden – door bijvoorbeeld de vernietigde gezondheidszorg, tekorten aan voedsel, water en medicijnen, schade aan infrastructuur, mensen die niet bij veilige plaatsen kunnen komen, enzovoorts – op, dan gaat het volgens conservatieve expertschattingen om meer dan 450 duizend mensen. Dat is ongeveer 20% van de populatie; 1 op de 5 Palestijnen in Gaza; dood. Bekend is ook dat het in ongeveer twee vijfde van de gevallen kinderen jonger dan 15 jaar betreft, 180 duizend kinderen; dood. Ter vergelijking: vóór haar walging wekkende en laffe aanval op Israëlische doelen en burgers op 7 oktober 2023, telde de militaire tak van het terroristische Hamas 30 tot 40 duizend strijders. Dit betekent dat Israël voor elke Hamas-strijder circa 12 onschuldige burgers heeft vermoord, waaronder 5 onschuldige kinderen. De proportionaliteit was uiteraard enkele maanden na 7 oktober al zoek, maar de vraag is hoe lang de EU en Nederland deze nietsontziende, monsterlijke, genocidale wraakactie nog willen laten voortduren.

Grondwettelijke verplichting
Nederlandse bewindslieden en Kamerleden zijn op grond van hun eed of belofte van trouw aan de Grondwet en dus ook de artikelen 91, 92, 93 en 93 daarvan, zoals de Staat der Nederlanden en haar ingezetenen gebonden om internationale verdragen en dus ook het Genocideverdrag te (laten) uitvoeren. De geest van dat verdrag is dat staten ook de (morele) verplichting hebben om samen te werken om genocide buiten hun grenzen te voorkomen. In het baanbrekende arrest van het Internationaal Gerechtshof (ICJ) in de zaak Bosnia and Herzegovina v. Serbia and Montenegro (2007) heeft dit Hof heel precies omschreven hoe de preventieplicht uit het Genocideverdrag moet worden uitgelegd. Als Kamerleden van VVD en BBB, maar ook van JA21, SGP en FvD – de ‘Partij Van de Vijandigheid-en-haat-voor-iedereen-die-anders-is-dan-wij’ is al verloren – niet direct anders gaan stemmen bij Kamermoties over de genocide in Gaza en sancties, een handelsboycot en een wapenembargo tegen Israël en haar regering, hebben zij politiek bloed aan hun handen. Zij gedragen zich nu als niets meer dan gewillige vazallen van Bibi ‘L’état c’est moi’ Netanyahu. En niet alleen zij hebben politiek bloed aan hun handen, ook iedereen die op hen stemt op 29 oktober. Iedereen die dat wil mag dit een polariserende uitspraak vinden, maar internationale verdragen zijn niet gratuit en democratische rechten en plichten zijn dat evenmin. Partijen en politici die de Nederlandse Grondwet aan hun laars lappen, zijn verraders van die Grondwet. Iedereen die ondanks dat opnieuw op ze stemt, is dat ook.

Consequenties voor verraders van onze Grondwet
Deze partijen, politici en kiezers zullen daar misschien hun schouders over ophalen. Maar het mag niet weer zo gemakkelijk zijn als de behandeling die 107 duizend gedeporteerde Joden tijdens WOII en de 5.500 overlevenden onder hen die daarna terugkeerden, in Nederland ontvingen. Het kan niet zo zijn dat we weer accepteren en onder het tapijt vegen dat een grote groep Nederlandse politici en burgers bij elke majeure gelegenheid bij voorkeur werkloos toekijkt en de democratische en humanitaire plichten verzaakt. “Dit nooit meer” heeft een betekenis en is een dure plicht. Alle politici die het Genocideverdrag weigeren na te komen, moeten worden vervolgd voor meineed wegens het schenden van hun belofte of eed. Zij die hen steunen zijn medeplichtig en komt de schaamte toe van aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan. Maar om te beginnen zijn er in oktober de Tweede Kamerverkiezingen.

Weet wat je stemt op 29 oktober. Stem ze weg!