Inleiding
Afgelopen woensdag werd een spoeddebat gehouden naar aanleiding van de rellen in Amsterdam. In het weekend was er, zoals algemeen bekend, sprake van een opeenhoping van haat en geweld in onze hoofdstad. Voorafgaand aan het duel tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv scandeerden de supporters van Maccabi haatdragende anti-Arabische leuzen en intimideerden zij islamitische Amsterdammers die zij tegenkwamen. Dit leidde na afloop van de Europa League-wedstrijd tot woede onder enkele islamitische/Marokkaanse jongeren, die vervolgens op een heuse jacht gingen op Joden. Mensen die in de openbare ruimte aanwezig waren, werden door dit straattuig naar hun paspoort gevraagd om zo te achterhalen of zij te maken hadden met Israëlische voetbalsupporters. Kortom, een cocktail van haat, geweld en racisme zoals we dat in lange tijd niet hebben gezien in Nederland.

Er was genoeg aanleiding om een spoeddebat aan te vragen. Immers, hoe kan antisemitisme in het vervolg worden aangepakt, evenals alle vormen van haat die gewelddadige vormen aannemen? Daarnaast was het van belang dat politiek Den Haag zou spreken over de nationale eenheid en de (sociale) veiligheid van alle gemeenschappen die Nederland telt. We hebben echter het tegenovergestelde gezien: radicaalrechts gebruikte de geweldsexplosie in Amsterdam om haar ouderwetse moslimhaat te kunnen spuien en om een ongenuanceerde visie te poneren op de integratie van islamitische Nederlanders. Er werden daarbij geen duurzame oplossingen aangedragen voor bestrijding van (wederzijdse) haat.

Spoeddebat

Wilders had op het medium X al duidelijk gemaakt hoe hij de Amsterdamse rellen zag. Volgens Wilders was het nu meer dan duidelijk dat Europa wakker moest worden en dat er een kruistocht gevoerd moest worden tegen de (radicale) islam. De islamitische waarden zouden immers onverenigbaar zijn met de westerse. Op Schiphol benadrukte hij in het bijzijn van de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken dat hij de rellen afkeurde en het lokale gezag verantwoordelijk hield voor de geëscaleerde omstandigheden.

Tijdens het aansluitende spoeddebat van afgelopen woensdag kwam een vergelijkbare, eenzijdige beschouwing aan bod die doorspekt was met haat: ‘Het waren moslims die achter Joden aanzaten en ze in elkaar ramden.’ Verder problematiseerde Wilders de integratie van de gehele moslimgemeenschap: ‘In Nederland is het al jaren zo dat antisemitisme verbonden is aan de islam. (…) 40% van de moslims in Nederland vond dat joden niet te vertrouwen zijn.’ Zijn oplossing voor het ‘Marokkanenprobleem’ was glashelder. Nederlandse Marokkanen die hier medeschuldig aan waren, moesten gedenaturaliseerd worden. Burgemeester Halsema moest de laan uit worden gestuurd, besloten chatgroepen moesten worden geïnfiltreerd, en als deze Marokkaanse Nederlanders niet voor een terrorismedelict konden worden vervolgd, dan was Wilders een groot voorstander van wettelijke verruiming: bij antisemitische misdrijven moest die denaturalisatie een juridische mogelijkheid worden.

Het kabinet Schoof nam in wezen deze maatregelen integraal over en wil onderzoek doen naar de juridische mogelijkheden: ‘De tijd van theedrinken is voorbij’, aldus de leden van het kabinet.

Van integratie naar burgerschap
De debatinbreng van Wilders was dus zeer eenzijdig. Er werd geen woord gerept over de racistische spreekkoren die de Maccabi-supporters scandeerden, evenmin werd er iets gezegd over de gewelddadigheden van diezelfde supporters of over de angstige gevoelens van de moslimgemeenschap die zich erg bedreigd voelde door deze ‘supporters’. Het antisemitische geweld, dat bezien moet worden in een bredere context van twee partijen die haatgevoelens voor elkaar koesteren, werd gebruikt om onze moslimgemeenschap te stigmatiseren. Een gemeenschap die maar liefst een miljoen mensen telt. De incidenten die gepleegd waren door Marokkaans-Nederlandse individuen werden geprojecteerd op de moslimgemeenschap en op de stand van integratie van diezelfde gemeenschap.

Een belachelijke analyse die zich concentreert op het handelen van individuen en niet op historische trends en ontwikkelingen. Immers, als we kijken naar de integratie van islamitische Nederlanders, dan zien we dat de tweede generatie beter presteert in onze samenleving. De integratie wordt echter gehinderd door negatieve vooroordelen afkomstig uit de samenleving, zoals blijkt uit de discriminatie op de arbeidsmarkt. De integratieproblematiek organiseren we (de samenleving en de overheid) dus zelf. Wij verhinderen dat islamitische Nederlanders presteren conform hun persoonlijke kwaliteiten en eigenschappen.

Als je de integratie wil verbeteren, dan moeten wij als samenleving de handschoen opnemen: wij moeten allemaal toewerken naar een land waar fatsoensnormen prevaleren. En dat brengt mij dan ook bij een ander kritiekpunt omtrent het integratiedebat. Deze discussie betreft enkel mensen met een islamitische achtergrond. Echter, hoe goed zijn al die mensen geïntegreerd die er geen enkele moeite mee hebben om op de PVV te stemmen? Een partij die compleet losstaat van de Nederlandse parlementaire traditie die wij sinds de achttiende eeuw hebben opgebouwd.

Wat te denken van het anti-intellectualisme dat evident is binnen radicaalrechtse kringen? Nederland is een land dat reeds eeuwen aan toonaangevende wetenschapsbeoefening doet en dat vertaalt zich ook in uitmuntende kennis- en onderwijsinstellingen. Maar de PVV en haar electoraat ontkennen de meest basale academische feiten, zoals de ontwrichtende gevolgen van klimaatverandering. Het integratiedebat zou veel meer een burgerschapsdebat moeten zijn; een integrale term zou meer op zijn plaats zijn, omdat vele (witte) Nederlanders eveneens ideeën erop nahouden die haaks staan op dat wat Nederland is en zou moeten zijn, in normatieve en juridische zin.

Dat we te maken hebben met een burgerschapscrisis is naar mijn mening duidelijk. Niet enkel vanwege de meest recente Kamerverkiezingen, maar ook vanwege het simpele feit dat onze jongeren de parlementaire democratie de rug toekeren. Onze jongeren weten veel minder af van burgerschap en democratie dan jongeren in omringende landen en zijn ook minder geïnteresseerd. Daarnaast doen zij minder aan burgerparticipatie. Dit is een zorgelijk gegeven, gezien het feit dat een democratie enkel kan functioneren als onze burgers in ieder geval basale kennis hebben over ons politieke stelsel en ook van plan zijn om deel te nemen aan dit stelsel.

Antisemitisme
De maatregelen die de PVV en het kabinet van Wilders voorstaan, zijn geenszins duurzaam te noemen. De oorzaken van haat worden niet weggenomen als je criminele Marokkanen ‘het land uitknikkert’. Dat is pure symptoombestrijding. Los van het feit dat het ook gewoonweg rechtsongelijkheid is. Waarom zouden we Nederlanders die toevalligerwijs een ander paspoort hebben zwaarder bestraffen dan Nederlanders met één enkel paspoort? Ik ben daarnaast bevreesd voor een glijdende schaal. Wilders pleit nu voor een verruiming van deze maatregel met het argument dat we dat al doen voor Syriëgangers. Daar is wat voor te zeggen, omdat er in het geval van de Syriëgangers een evidente loyaliteitskwestie is: zij hebben gestreden voor een vreemde, vijandige mogendheid (voor zover IS een staat was).

Zijn argument is dus dat we het afpakken van het paspoort al doen voor zeer zware vergrijpen, dus waarom ook niet lichtere vergrijpen? Als je deze redenering consequent volgt, dan zal Wilders vroeg of laat voor steeds lichtere vergrijpen denaturalisatie eisen. We moeten het dus echt beperken tot de meest zware vergrijpen, om deze glijdende schaal te voorkomen.

Daarnaast staat de PVV ook een aantal autoritaire maatregelen voor, zoals infiltratie van besloten chatgroepen en het verbod op ordeverstorende demonstraties. Dit zijn vergaande maatregelen die onze privacy en vrijheid van expressie inperken, maar deze worden nu vanwege de angst voor de moslim maar al te gemakkelijk geopperd. Wilders gebruikt dus zijn zelfgecreëerde paniek over de vreemdeling om de macht van de centrale overheid verder uit te bouwen; een klassieke methode van autocraten.

Wat wél duurzame oplossingen zijn, zijn vooral educatieve maatregelen, zij het dat ook deze niet de volledige haat in onze samenleving zullen wegnemen.  Investeer bijvoorbeeld in Holocaustmonumenten en zorg ervoor dat nieuwe generaties in aanraking komen met een van de meest duistere periodes uit onze geschiedenis. Daarnaast ben ik een warm pleitbezorger van verplicht geschiedenis- en burgerschapsonderwijs op zowel de onder- als bovenbouw en op álle schoolniveaus. Wat mij betreft krijgen het slavernijverleden, het ontstaan van onze parlementaire geschiedenis én de Holocaust een prominente plaats. Alleen dan kunnen we waarborgen dat Nederlandse burgers zich fatsoenlijk verhouden tot onze democratische rechtsorde en bereid zijn om deze te verdedigen.

PVV is tegen nationale eenheid
Wilders en zijn regering willen niets meer weten van ‘theedrinken’. Volgens hen is die tijd voorbij. Dat klinkt misschien stoer: eindelijk wordt afgerekend met de ideeën van naïeve wereldverbeteraars die enkel in gesprek willen gaan met het antisemitische straattuig. Maar daar gaat het helemaal niet over. Iedereen wil, van links tot rechts, dat dit tuig wordt opgepakt en bestraft. Het gaat om de verscheidene gemeenschappen die Nederland telt. Dat er meer wederzijds begrip en verbroedering ontstaat. Als deze gemeenschappen in nauw contact staan, zullen de vooroordelen ongetwijfeld wegvallen en kan de nationale cohesie worden hersteld.

Wilders wil dat allemaal niet, want zijn politieke beweging leeft van wederzijdse haat en het uitvergroten van verschillen tussen bevolkingsgroepen. Een herstel van de nationale eenheid is dus geenszins in het belang van de PVV; haat tussen groepen is dat wel. Opnieuw wordt dus bewezen dat de PVV een anti-Nederlandse partij is. Niet de nationale cohesie, maar het bevorderen van haat is voor Wilders van belang.

PVV wil dat samenleving in een burgeroorlog-achtige toestand verkeert

De PVV en haar regering Schoof hebben geen oplossingen voor de toegenomen spanningen in onze samenleving. Sterker nog: de PVV heeft er belang bij dat spanningen worden opgevoerd. De PVV zet vervolgens vol op symptoombestrijding in plaats van duurzamere oplossingen. Dit raakt aan het feit dat de PVV leeft van haat: niet een vredige, harmonieuze samenleving is in het belang van de PVV, maar een samenleving die in een toestand van een burgeroorlog verkeert. Het is daarom te hopen dat dit kabinet zo spoedig mogelijk valt, opdat de zon in Nederland weer gaat schijnen. Met het opstappen van staatssecretaris Achahbar (NSC) na racistische uitspraken over Marokkaanse Nederlanders en het crisisberaad dat daar vanavond op volgt, lijkt dit gelukkig te gaan gebeuren.

Steun het anti-populistische geluid!

Wil je dit opiniërende platform maandelijks steunen met een bescheiden financiële bijdrage? Dat kan via deze link: Columns (stripe.com) Of steun het platform eenmalig met een bedrag naar keuze invullen: https://buy.stripe.com/00g176ce24rc3Cg3cc