Podcastmaker Jan Dijkgraaf verkondigt in zijn eigen podcast De Nare Jongens kwalijke leugens over asielzoekers. Daarmee is Jan Dijkgraaf verantwoordelijk voor het vertroebelen van het publieke debat over asielmigratie. In plaats van dat er een rationeel evenwichtig debat wordt gevoerd over het humanitaire aspect en de praktische grenzen aan asielmigratie, worden statushouders geframed als profiteurs waar we eigenlijk helemaal geen empathie voor moeten hebben. Daarmee is Jan Dijkgraaf hoofdverantwoordelijk voor het feit dat het PVV-narratief dominant is geworden binnen het asielmigratie-debat. Feiten doen er niet meer toe, alleen maar leugenachtige apathische frames over asielzoekers en statushouders.
Jan Dijkgraaf heeft het volgende beweerd in zijn eigen podcast: “Hey hier ligt een folder, kijk eens wat is het walhalla in Europa, is dat Zweden? Zweden is misschien wat te druk, laten we Nederland doen, want in Nederland krijg je inderdaad een huis binnen no time, krijg je geld, krijg je geld om het huis in te richten, krijg je gratis zorg, krijg je gratis onderwijs. En heb je geen zin om werk te doen (‘…’) dat hoeft allemaal niet in Nederland, want je krijgt hier gewoon een bedrag per maand, waar je in jouw land 900 dagen voor moet werken!”
In de rest van het artikel zal ik deze kwalijke uitspraak van Dijkgraaf over asielmigratie ontleden en van repliek voorzien.
“Krijg je gewoon een huis binnen no time”
Een gemiddelde vluchteling zit meestal 9 maanden tot één jaar in de asielprocedure, het is dus helemaal niet zo dat een genaturaliseerde vluchteling binnen no time de woningmarkt betreedt en een huis krijgt. Daar gaat eerst een zeer stressvolle periode aan vooraf waarin de vluchteling niet weet waar hij/zij aan toe is. Bovendien doet Jan Dijkgraaf het voorkomen alsof asielzoekers het grote probleem zijn voor het woningtekort, maar slechts 8% van de sociale huurwoningen werd verhuurd aan een statushouder! Bovendien is het ook niet heel vreemd indien een statushouder in sommige gevallen voorrang krijgt op de woningmarkt, omdat deze vluchtelingen anders dakloos zouden worden, of ze zouden nog langer in de overvolle asielopvang moeten verblijven. Andere gegadigden op de woningmarkt hebben reeds onderdak bijvoorbeeld bij hun ouders (in het geval van jongeren) en lopen dus niet het gevaar dat zij dakloos worden als ze langer moeten wachten op een sociale huurwoning.
“Krijg je geld om een huis in te richten”
Statushouders krijgen helemaal niet zomaar geld om een huis in te richten en al helemaal niet kosteloos. De genaturaliseerde vluchteling krijgt ‘inrichtingskrediet’: een lening die de statushouder kan aangaan om zijn/haar huis in te richten. Dat is ook helemaal niet verwonderlijk dat er een dergelijke regeling bestaat, want een statushouder heeft natuurlijk helemaal geen bezittingen om een huis degelijk te kunnen inrichten.
“En heb je geen zin om werk te doen (‘…’) dat hoeft allemaal niet in Nederland”
Dijkgraaf doet verder alsof deze gevluchte mensen niet bereid zijn om te werken, maar de meeste kunnen helemaal niet werken, omdat ze last hebben van hevige psychische problematiek: angststoornissen en depressies. Of omdat ze moeite hebben met de grote culturele verschillen tussen het land van herkomst en Nederland. De empathie ontbreekt dus volledig bij de radicaalrechtse podcastmaker.
“Je krijgt hier gewoon een bedrag per maand, waar je in jouw land 900 dagen voor moet werken!”
Dijkgraaf heeft klaarblijkelijk nog nooit van koopkrachtpariteit gehoord, want wellicht stelt 1200 euro in een willekeurig Afrikaans land heel wat voor, maar in Nederland is dat echt helemaal geen vetpot!
Journalist (!) Dijkgraaf doet zijn werk niet goed!
Radicaalrechtse opiniemakers, zoals Jan Dijkgraaf zorgen ervoor dat het debat over asielmigratie niet op een fatsoenlijke manier gevoerd wordt. Leugenachtige suggestieve en apathische voorstellingen over vluchtelingen voeren de boventoon in het debat. Daarmee heeft Dijkgraaf eraan bijgedragen dat de ideeën van de PVV prevaleren in het publieke debat: het idee dat de verzorgingsstaat volledig ondermijnd wordt door asielmigranten en het idee dat asielmigranten intrinsieke luie mensen zijn. En dit alles zou ten koste gaan van de ‘hardwerkende Nederlander’ (hardwerkende Nederlander is weer een VVD-frame uit de jaren ’90).
Het PVV-frame over asielzoekers (‘asielprofiteurs’) wordt door Jan Dijkgraaf bekrachtigd in zijn podcast, zonder dat hij dit onderbouwt met harde feiten. Het ware debat over asielmigratie op grond van werkelijke feiten, waarbij het humanitaire component enerzijds en de praktische grenzen van asielmigratie anderzijds evenwichtig naar voren komen, wordt volledig getorpedeerd door radicaalrechste figuren, zoals Dijkgraaf.
Jan Dijkgraaf zegt expliciet dat hij geen journalist is, een slimme truc om niet gebonden te hoeven zijn aan journalistieke codes. Jan Dijkgraaf denkt dat hij zodoende ongeremd suggestieve en bovenal leugenachtige zaken kan verkondigen en bepleiten, maar zo werkt dat niet. Jan Dijkgraaf dient gewoon beoordeeld te worden als iedere andere journalist. En het is evident dat Jan Dijkgraaf als journalist niet geïnteresseerd is in waarheidsvinding, nee hij houdt zich enkel bezig met stemmingmakerij!
Wil je dit opiniërende platform steunen met een bescheiden financiële bijdrage? Scan deze QR-code dan!
Of steun het platform via deze link, u kunt via deze link een bedrag naar keuze invullen: https://buy.stripe.com/00g176ce24rc3Cg3cc
Anti-Populista 
Plaats een reactie